oysa birazcık sevgi bile yeter di ...

...
...





güneþin ýsýtmadýðý mevsimsiz kýþlarda
yitik zamanlarda
yürürüm sana doðru sisli bir yalnýzlýðý kör akþamlarda
göz gözü görmez bir karanlýk sessizliðin kendi sesinden baþka
nice haykýrýþlar titretirken topraðýn baðrýný
zamanýn kederli yazgýsý yeniden ve yeniden yazýlmakta






ruhumda yalnýzlýðýn derin çukurlarý katmanlanýr
uzatýlmýþ eller parçalanmýþ yürekler dolanýr ayaklarýma
acýsýyla avutulmuþ göz pýnarlarýný yýkarken kan yaðmurlarý
özlemleri hasretleri sevdikleri
niceleri yarým kalmýþ hep bir zamanlarda






bir ýþýða hasret karanlýklara sürgün
yüreklerde sevginin hasreti
keþkelerin olmadýðý arþivlenmiþ nice hayatlar
yol arkadaþým can kýrýklarý
kan revan ayaklarým
koparýlmýþ taze sürgünleri dallarýndan
nice uzaklarda






oysa birazcýk sevgi bile yeterdi
paylaþýlabilseydi acýlar miadý geçmiþ zamanlarda
el verebilseydi kanayan ellere uzanan





mavileri unuttum artýk yeþilim karanlýk bir yol
hasretler darmadaðýnýk kaybetiklerim durak durak
duramam bile göz göze geldiklerime
nedensiz yürümek var artýk






ayrýlýk þarkýlarý baþladý þimdi
kürdili kicazkar faslýndan zamaný tanýmayan
hala maðrur iklimlerden terki diyar
güftesinde kanayan göz yaþlarý
eski zamanlardan savrulan





bu kör karanlýkta hala kanar bunca yara
bu yolun sonu bilirim vuslata çýkar aslýnda





oysa, zaman hayatýn katiliydi
tüm delileri sabit
yürürdü yalnýzca kaderine çaresiz insan
her adýmda kaderini kendi yazarken





hep insan dý hüküm giyen
vefasýz aþkýna
sahiplenemediði sevdasýna
korkakça terk etiði tüm sevgilere
ama ,
fakat ,
lakin’ lerin hükmünü verirdi zaman





oysa birazcýk bile sevgi yeterdi ...








Mert YÝÐÝTCAN
08 04 2012
beykoz / istanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: