umulmadýk bir anda yaþanmamak zorunda yaþattýðýn bir þehir artýðýna benzettin duygularýmý. dünden bu güne depreþen bu son darbe de senden baþýmý koyduðum yastýk yaslandýðým koltuk býraktýðýn çaresizlik/ten.
bakýnca anlamalýydýn ve hatta gözlerimden okumalýydým bir kabukta saklý iki badem içinin biz ettiðini yaðmurla ýslanýnca çatlayan gözlerimizdeki yeþilin kesik dalýna yazýlan hikayesini…
gözlerim gözlerini taþýdýðý yerde utangaç tavrýnýn görüntüleri aynalara ters düþecek adýný koyduðumuz o çocuklar büyüyecek habersiz suçlanacak uzaklarda umutsuz yarýnlar çizilecek kanatsýz resimlere.
bu günden sonra her mevsim etkili geçecek katlanmakta zorlanacak ömrüm gölgeli gülüþlerin saracak her an etrafýmý sen ki benimle dalga geçeceksin hatýrladýðýnda yara ayný yara daðýttým vücuda dercesine gülümseyip gideceksin, aðladýðýmda…
avutamayacak beni, artýk Hacivat ile Karagöz gölge oyunlarýnda bile aklýma geleceksin bir Pinokyo’ gibi uzayan burnunla kemireceksin düþlerimi dünden bu güne bu günden yarýnlara devredeceksin ve unutulmayacaksýn, utanmalýsýn biraz.
2012/4
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.