YARAMAZ ÇOCUKTU ZAMAN
Yaramaz bir çocuktu zaman
Mekan yer durum deðiþti
Gök maviden turkuaza her renk
Mevsimler geçti bir bir
Aðaçlar dikildi
Köklerinden söküldü bazen
Rüzgar daðýttý saçlarý
Ateþ savurdu külleri
Prangalarla tutturulmak istenen anlar
Gün bitmez denilen, geçmeyen dakikalar
Ve yaramazca geçen sadece zaman
Zamanýn en yaramazý
Düz yolda, en küçük taþa takýlýrken
Kanarken dizleri
Sargýsýný aradý, saracak el
Kendi sardý hep çaputlardan
Kabuk baðladý, döküldü tek tek
O çok küçüktü
Büyüdü
Ödünç bir avuç mavi istedi göklerden
Azýcýk güneþ yetecek
Düþtü yollara, aþtý daðlarý
Yaramazdý
Kuyunun baþýnda durdu
Ayýn soðuk þavký yansýyordu
Sevdi bilinmez neden
Aþktý adý
Almak istedi, çýkarmak oradan
Ve gitmek mavi diyarlara birlikte
Isýnmak, doymak, hissetmek
Baðladý kovaya ipini, saldý
Yetmedi!
Uzattý, düðümler baðladý
Olmadý
Eðildi, baþý aðýr geldi gövdeden
Düþtü!
Gün doðdu
Ay aldý þavkýný kuyudan
O kaldý orada
Yaramazlýðýn sonu, olacaðý buydu
Kanayan dizler deðil artýk, yürek
Birde en dipte kaldý soluksuz
Öldü, ölecek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.