Sen Benim İstanbulumsun..

Sen benim memleketimdin,yani istanbulumdun

Kimi zaman, kýz kulesi olur, göz kýrpardýn Gözlerime..
Kimi zaman, gül kokardýn çamlýca’da
Buluþurdum seninle, güneþli bir gün’de
Güvercinler kanat çýrpardý Eminönü’nde..
Heryer’de ismin vardý,biz vardýk, en güzel þarkýlar’da
Eþlik eden sevdamýza, gri beyaz martýlar’da..

Sen benim memleketimdin,yani istanbulumdun..

Ne güzeldi gezmek,
yüreðinin en ücra sokaklarýn’da.
ben senin fatihindim, sen benim istanbulum..
istanbul bakýþlýmdýn, dört mevsim..Sevgi bulduðum..

Herþeyi seninle yaþar, unuturdum herþeyi..
Birtek sen kalýrdýn geriye..
Gönlünde açan, mevsim çiçekleriyle
Güneþimdin,nefesimdin,Kalbimdin þu ömrüme..
Ay’dan bile güzeldin gece’lerime
Her gece bir yakamoz býrakýrdýn,gönlümün kýyýlarýna
sevda’mýz yazardýn taþ duvarlara..Sevdamýz..
Her gece bin dua..

istanbulumdun..
Deniz’indim senin
Ah be deniz gözlüm derdin, gülen gözlerinle
nefesin,ömrün, herþeyindim
herþeyimdin, ömrüm...

Dedim’ya memleketimdin,sen benim istanbulumdun..
El’lerim, vuslatýna kavuþurdu el’lerinde..
Bilmezdim gurbeti,acýyý, kederi
Bilmezdim, yürek kavuran þiirleri..

Sen vardýn..Gül yüzün, Gündüzün vardý
Can söz’ün vardý yüreðime..
Can.. Söz’ün vardý..
Sen’i istanbul,istanbulu sen bildim
yaþarken bile gurbetin vardý, hasretin...

Ah yar’al’ý gülüm..

Bilesinki hep varsýn, yüreðimmm..

Yüreðin bilmeli..

fatih, istanbulunda ölmeli..

Sen benim istanbulumsun..

Sen benim.....


Fatih TABUROÐLU

2012/ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: