GÖLGESİ DÜŞTÜ SUYA

Yine garip gönlümün gölgesi düþtü suya,
Al götür beni dere, yârin olduðu yere.
Kapanmadan kirpikler, dalmadan yâr uykuya,
Al götür beni dere, yârin olduðu yere.

Seher vakti güllere; sis çöküp, çið düþmeden,
Yorgun akþam güneþi tepelerden aþmadan,
Kalbim göz yaþlarýmla kor ateþte piþmeden,
Al götür beni dere, yârin olduðu yere.

Karanlýðýn hançeri baðrýma saplanmadan,
Vücudumun her yaný dertlerle kaplanmadan,
Gönül defterimdeki ahlar hesaplanmadan,
Al götür beni dere, yârin olduðu yere.

Hasret sarmaþýklarý bedenimi sarmadan,
Hoyrat rüzgâr külümü daðlara savurmadan,
Sakýn bir þey söyleme, bana soru sormadan,
Al götür beni dere, yârin olduðu yere.

Kývrým kývrým yollarda; yorulmadan, býkmadan,
Uzayan gecelerde þafaklarým sökmeden,
Emir vâki olur da can bedenden çýkmadan,
Al götür beni dere, yârin olduðu yere.
Muzaffer KÖNDEL
Sosyal Medyada Paylaşın: