Gece býraktý izini yine üzerimize. Kimler arar beni son demimde. Kimler sorar beni, hatýralarýndan uzaklaþtýðýmda; Kim baðýrýr avazý çýktýðý kadar, ben çok uzaklardayken. Düþlerindeyim onlarýn belki özlemleri olurum o sýmsýcak yuvalarýnda. Mutlu anýlarý olurum bazen umutsuzluktan dert yandýklarýnda. Býraktým dedim ya çocuk yüreðimi þimdi ona sarýla durun. Ateþle oynarken yükselir belki alevim karabulutta olup geri dönebilirim. Þimdilerde olabileceðim en yüksek yerdeyim. Ýnanýn ; bastýðýnýz topraðý, kokladýðýnýz çiçeði, içtiðiniz suyu, bulduðunuz sevgiyi , dahasý alnýnýzdaki teri bile asýl ben özledim. Yanlýþ bir adreste tanýþdýrdý gece beni karanlýkla. O da kölesi etti beni. Buralardayým haberiniz olsun. Belleðinizde kaybolmuþ silik bir fotoðrafým. Acýmý yansýttým o karenin her köþesine. Ben buradayým karanlýðýn içinde. Sosyal Medyada Paylaşın:
jakerdit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.