“Kimi görmek istiyorsan rüyanda Hep onu düþün görürsün diyordun Leyla”...
Oysa ben her an seni düþünüyorum Neden gelmiyorsun rüyalarýma Yalnýzým, sensizliði giydim üzerime üþüyorum Gel ýsýt beni, gir artýk rüyalarýma Leyla...
Bugün senin doðum günün, Bir pasta aldým 48 mum diktim üzerine Sen yoksun ya gülüm Ben üfürdüm senin yerine, sonra bir kýrmýzý þarap açýp fondipledim gülüm þerefine... Neden yoksun ki sanki, Neden yoksun sen Leyla...
Bir þarkýcý tuttum, Hani seninle Tuzluçayýr’da buluþtuðumuz ýhlamur aðacý vardý ya O aðacýn altýnda Sevdiðin / sevdiðimiz þarkýlarý söylettim... Þarkýcý söyledi ben eþlik ettim þarkýlara, Sarýldým ismimizin baþ harflerini kalp içine kazýdýðýmýz aðaca sen diye Çöktüm kaldým hýçkýrýklarla Leyla Sen nerdesin...
Sensiz fasýllar bitti, Düþtüm seninle gezdiðimiz yollara Köpek havladý bir evin bahçesinden Hani sen çok korkardýn ya köpeklerden Hep arkama saklanýrdýn ya, sýkýca sarýlýrdýn ya bana... Elimi attým arkaya korkma diyerek Baktým ellerim seni tutuyor, Gelmiþtin Leyla evet gelmiþtin Döndüm sarýlmak için sana Ama yoktun ... Yine bir melek gibi uçup gitmiþtin Avuçlarýmýn içinden... Ama rüyama girmiþtin Leyla Yýllar sonrada olsa.
Yok olmuyor gülüm Sensiz Ne ekmeðin tadý var, Ne soluduðum havanýn Sensiz bir þeyleri eksik dünyanýn... Özlüyorum seni çok özlüyorum Çaðýrsan sanýrým gelirim...
Þimdi müsaadenle caným Sana kapattým gözlerimi Bekletme gel ne olur Seni bekliyor rüyalarým...
Seninle ilk tanýþmamýzý hatýrladým gülüm... Ayný okulun , ayný katýnda, Farklý sýnýflarda okuyorduk Teneffüs zili çalmýþtý, Sen sýnýfýndan bir sinirle çýkmýþ Ben de sýnýfýmdan tam çýkarken arkaný dönmüþ Birilerine sayýþtýrýyordun Birden döndüðünde çarpýþmýþtýk göðüs göðüse... Sen bana önüne baksana kör müsün demiþ, Ben de hadi ben körüm ya sen benden de körmüþsün bayan Hem çarpýyorsun , hem de üste çýkýyorsun demiþtim... O anda gözlerimiz gözlerimize kilitlenmiþ , Esmer tenin ve siyah saçlarýnýn telleri arasýnda kaybolmuþtum bir an Ýliþkim kesilmiþti dünyayla... Sonra uzun süre bakýþarak ayrýlmýþtýk oradan ...
Ondan sonra zaten her þey kendiliðinden geliþmiþti ... Ben arada bir kör numarasý yaparak sýnýfýna giriyor, Sen kahkahalar atýyordun ve ben o anda Sýnýfýnýn kapýsýnýn arkasýna saklanýyor, Sen fýrlayýp arkamdan yana döne beni arýyordun... Diyorum ya gülüm hep iyi anlarýmýzý düþünerek, Teselli ediyorum kendimi, Ve hep o anýlarla yaþýyorum..
Utanýrdým kýzlara arkadaþlýk teklifinde bulunmaya O yüzden kimseye açýlamaz ve hep yalnýz kalýrdým... Ta ki sen Eee ne olacak halimiz diyene kadar ... Sonrasý malum gülüm, el ele kimse görmesin diye uzak mahallelerde buluþup gezmeler Göz göze bakýþmalar ve hep mutlulukla andýðým o güzel anlarýmýz kazýlý kaldý yüreðimde...
Þimdi sensiz uzun yýllar geçti Leyla...
Sensizliði solumak, Ciðerlerime batan birer baldýran çiçeði sanki... Yorgun yüreðimle çýktýðýmda sokaklara Senin izlerini görmek beni hem mutlu ediyor Hem de yokluðuna kahrediyorum gülüm...
Sen de severdin ya yaðmuru Geçen gökten boþalýrcasýna yaðýyorken , Kendimi attým sokaklara Seninle gezdim/ sensiz... Attým kafamdan her þeyi Senli düþüncelere kapak attým. Hep iyi anlarýmýzý düþündüm Ve güldüm... Zaten seninle her anýmýz güzeldi... Ne sen beni üzmüþtün Ne de ben seni ... Tartýþmalarýmýz bile birbirimizi incitmemek üzerineydi gülüm... Hep eleþtiri, öz eleþtiri mekanizmasý çalýþýrdý konuþmalarýmýzda... Yaþýmýz gençti ama olgunlaþmýþtýk ikimizde hayatta...
Ve her piþen ve olgunlaþan hayatýn sonunda Bazý sonlarda kaçýnýlmaz oluyordu, Yitip gidiyordu yaþamlar hayatlarýmýzýn baharlarýnda, Kahpe pusularda Hain bir silahýn namlusunda...
"Gün doðdu hep uyandýk, Siperlere dayandýk, Baðýmsýzlýk uðruna Al kanlara boyandýk...
Yolumuz Devrim yolu Gelin gardaþlar gelin Yurduma emperyalist dolmuþ Kovun gardaþlar kovun...”
Bu marþý hatýrladým birden gülüm... Sen ve arkadaþlarýmýzla kayalýklarda bir ateþ yakýp Etrafýnda türküler söylediðimiz Ve Türkiye devrimcilerinin si mgesi Gün doðdu marþýný söylediðimiz anlarý...
Ben hiç unutmadým gülüm , hiç unutmadým Nereden bilirdim bir gün Bu marþý seni topraða verirken Arkadaþlarým ile söyleyeceðimi...
Seni kancýk bir pusuda , Sýrf bir devrimcinin yani benim arkadaþým olduðun için O ben dolu yüreðinden kahpece vurdular... Haber aldýðýmda hemen koþtum baþýndaki kalabalýðý yara yara vurulduðun yere. Gazete örtmüþlerdi üzerine, Kaldýrdým yüzündeki gazeteyi Sim siyah gece rengi gözlerin açýktý Ve sanki beni görüyor ve bana bir þeyler söylüyordun... Üzerine kapanýp kahrolasý faþistler Ne istediniz masum bir kýzdan, Beni neden vurmadýnýz Diyerek hýçkýrýklara boðulmuþtum... Sonra seni kucaklayýp, Taksiyle Ýsmimizin kazýlý olduðu Ihlamur aðacýnýn altýna götürmüþtüm gülüm... Annen , kardeþlerin aðýtlar yaktýlar baþ ucunda Bense yýkýlmýþ ve bayýlmýþ Hastanede açmýþtým gözlerimi...
Bir gün; Senin katilin olduðu iddia edilen O faþistle karþýlaþtým bir sokakta... Belimde seninle meyve soyarken kullandýðým o týrtýklý býçak vardý... Kararlýydým, Senin yüreðine niþan alýp vuran o þerefsize Oracýkta saplayacak Kanýný yerde koymayacaktým... Beni tanýmýþtý Üzerine yürüdüm , Anladý baþýna gelecekleri , Döndü hýzlý adýmlarla bir apartmana girdi Ben de arkasýndan... Kapýsýnýn ziline bastý, Kapý açýldý iki kýz çocuðu karþýladý Babacýðým diyerek boynuna atladýlar Öyle bir sarýldýlar ki katil babalarýna O adama deðil de Çocuklarýna acýdým ve býraktým peþini...
Bilmiyorum gülüm beni görebiliyor musun Arada bir uðruyorum mezarýna Sevdiðin en güzel çiçekleri dikiyorum topraðýna Suluyorum onlarý dinmeyen göz yaþlarýmla... Suluyorum içimde býraktýðýn fidanlarý Soldurmuyorum Bu can bende oldukça da soldurmayacaðým Leyla... Hiç soldurmayacaðým... Ve ben hep Mecnunun kalacaðým...
Kazým DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.