Mordad ( Serüven +18 )

Hava soðuktu…
Sokakta yürüyordum. Bir ev dikkatimi çekti. Evin numarasý yirmi yediydi. Kapý açýktý…
Kalbim koþmaya baþladý. Göz bebeklerim büyüdü...
Bir elimi kapýnýn yanýndaki duvara dayadým. Diðer elimle ise kapýyý araladým…
Ýçeride biri vardý. Telefondaydý…
Seslendim duymadý. Gerçi duymuþ olsaydý ne diyecektim ki?
Yalnýzdý. Benim gibi…
Ýçeriye girdim. Kapýyý kapattým…
Ses evin salonundan geliyordu. Ýki adýmýmdan sonra salonun giriþinde duruyordum. Kadýn þöminenin önünde oturuyordu. Benim bu evde ne iþim vardý?
Telefonu sol elinde tutuyordu. Evlilik yüzüðünü görünce, kocasýyla konuþtuðunu anladým. Acaba çocuklarý var mýydý?
Ýki gözümü salonda gezdirdim. Duvarlarda ki resimlerden anladýðým kadarýyla iki çocuðu vardý. Peki, çocuklar nerdeydi? Saatime baktým…
Çocuklarýn okuldan çýkmalarýna iki saat kalmýþtý. Kocasýnýn eve gelmesi daha geç. Ben neden bu planlarý yapýyorum? Neden evin kapýsýný kapattým? Benim bu evde ne iþim var diye sormaya baþladým kendi kendime…
Su içmem gerekiyordu. Aðzým kurumuþtu. Biraz bir þeyler atýþtýrsam iyi olacaktý. Yalnýz ortada bir sorun vardý. Ya kadýn beni gördüðünde çýðlýk atarsa? Ya kadýn, tabi doðal olarak beni gördüðünde “Sen kimsin!” diye baðýrýp kýzar ve yine çýðlýk atarsa. Ya da telefonda ki kocasýna hemen durumu anlatýrsa?...
Plan bir…
Telefon konuþmasýný, bitirmesini bekle!…
Plan iki…
Sessiz olmasýný saðla!…
Bekledim…
Beklerken sýkýldým, sinirlendim. Çocuklarýn gelmesine bir saat elli dakika kalmýþtý…
Beklenen an geldi. Telsiz telefonu kapattý. Duvara iyice dayandým. Önümden dümdüz geçerse göremeyecekti, öyle düþünmüþtüm. Öyle de oldu önümden geçiyordu. Dalgýndý, masumdu…
Çok masumdu…
Hemen arkasýndaydým…
Mutfak dolabýna yaklaþtý. Çok yavaþ yürüyordum. Sanki onun ruhu gibiydim. Çok sessiz ve görünmez…
Hemen yanýmýzda masa vardý. Masanýn üstünde býçaklýk…
O dolabý açmaya yeltenirken, ben býçaðý aldým. Sol elimle aðzýný kapattým, sað elimdeki býçaðý boðazýna dayadým…
Çýrpýnýyordu…
Titriyordu…
Korkuyordu…
Çok korkuyordu…
Aðzýný oynatmaya çalýþýyordu. Yardým istiyordu, yalvarýyordu ama kelimeleri anlamsýzdý. Çünkü sesi çýkmýyordu. Elimle o kadar sýký kapatmýþtým ki aðzýný. Dudaklarý ön diþleriyle bütünleþmiþ olmalýydý…
Ayaklarýný sallýyordu, ellerini savuruyordu. Yakýnýmýzda býçaklýk vardý. Benim yaptýðýmý yapabilirdi...
Bu bir tehlike…
Sosyal Medyada Paylaşın: