Ne kadar büyüktü sevgimiz bizim.. Dünya bizim için dönüyordu sanki. Kuþlarýn kanatlarýnda, çiçeklerin yapraklarýndaydý Yaðmurun ýslattýðý sokaklardaydý, kaldýrým taþlarýndaydý sevgimiz.. Yazmýþtýk her yere; daðlarýn zirvesine, gökyüzüne, engin denizlere... Ama.. Bitti... Kuþlar kanat çýrpmýyor, çiçekler bir bir yapraklarýný döküyor artýk.. Yaðmur bile baþka yaðýyor.. Gökyüzü aðlýyor sanki.. Bir de yüreðim.. Kan aðlýyor.. Bitti iþte... Sebepsiz bitti.. Yarýnlar yok artýk. Sadece gözyaþý kaldý geriye.. Ve yalnýzlýk kaldý.. Sabah olmasýn, gözyaþlarým dinmesin dediðim gecelerde, Bir hayalin kaldý, bir de gözyaþým... Sosyal Medyada Paylaşın:
birnefesmutluluk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.