Təzəcə doðulmuþ bir qýzý düþün, Böyüyüb, boy atmýþ o qýzý düþün. Sən təkcə atasýz bir qýzý düþün, Sanki bir limansýz gəmiyə bənzər.
Bəzən bu səbəbdən tərk edilirsən, Elə bil günahý sən iþlətmisən. Ýnsanlar ciddiyə almýr nədəndir, Sanki atasýzlýðý özün seçmisən.
Özüdə istərdi atasýz qýzýn , Toyunda yanýnda atasý olsun, Onu qollarýnda hey sýðallasýn, Ən yaxþý anýnda ona dost qalsýn.
O qýz indi neyləsin axý , Heç kimi sevməsin, ya evlənməsin, Nədən edilibsən dünyadan məhrum? Ən yaxþý çaðlardan, sevgidən məhrum?.
Elçi də gəlməsin heç qapýsýna, Oðlanýn atasý onu sevməsin, Atasý yox deyə o bəyənməsin, Atasý yox deyə þübhə də gəzsin.
Niyə belə olur atasýz qýzýn, Həyatý bir anda yerlə bir olur. Sanki özü seçmiþ öz taleyini , Günahsýz olsada günahkar olur.
Əlindən tutan yox, arxa duran yox, Maskalý sifətdən ona gülən çox . Yaxþýlýq edənsə qarþýlýq gözlər Atasý yox deyə çox þey də istər. Sosyal Medyada Paylaşın:
Nermin Halil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.