güzel bir fotoðrafa baktým yakarken kendini içimdeki kuþ öldü
belki yol almak lazým alabora kuzeye gitmek rüzgara meþe olmadan ölmek kuru bir ýrmaðýn yanýnda
zaman böldü ruhumu cumadan pazartesine sýçradým çarþamba ellerim zift karasý hiçbir þey yerinde deðil ay inlerken
bir ada var içimde acýyan þafaktan önce uyumaz
sevgilim yaðmurdur kusursuzluk yankýsý bir o aðlarsa aðlar herkes gözlerini kaçýrýr birbirinden dað kýrýlýr nehir gürültüsüne yoldur gerçektir sýzýsýný sýrtýnda taþýyan
duma duma dum
düþtük düþlerden bir mezarcýnýn küreðiyle fýrtýnalar çýldýrdý portakal kokusu kokumuz karýþsýn diye
korkmuþtuk oysa tüm kusurlarýmýzla sürgün ettik kendimizi nen varsa topraða sonsuz teyemmüme fit
yol kesik göz kapaðýnda kent aðýr hazýrsýn gitmeye belki bir yelkenli alýp götürür bizi düþtür belki mavi veya sonsuz yol çizgisi hayatý ýskalayarak
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.