Yokluðunda tükettim günleri yudum yudum, Sen gidince peþime, çileli yýllar düþtü. Açmadý þu göðsümde; ne karanfil, ne leylâk, Gönül sahralarýma, kýrmýzý güller düþtü.
Her gün baþka bir dertle, ayrý yerden vuruldum, Düþtüm aðyar eline, harman harman savruldum, Öyle yalnýz kaldým ki, gölgelere sarýldým, Yýkýlmýþ mihrâbýma, simsiyah tüller düþtü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzafferkondel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.