Babam yoksa Mücahit kim ki ?

Kar yaðardý sevinirdim ben hep,
Beyazlar örtüsü gelirdi bu sebep.
Birden karanlýk hayat küskünü,
Anam baðýrýrdý kirletme üstünü.

Ne yapsýn anacým yoktu elbisem,
Kirlenirse yarýn onu giyemem.
Ben böyleyim aga yanlýþ tanýma,
Evet büyüdüm ama tek bir baþýma.

Yoktan var ettim bu hayatý,
Tam on yaþýnda kaybettim babamý.
Tam kýyacaktým canýma dur dedim,
Korktum yaradan`dan onu bildim.

Büyüdük dostum bizde sevgisiz,
El uzatan olmadý dedim`ya kimsesiz.
Böyle gidiyor yandýðýmýn hayatý,
Kýþýn donardýk ekmek parasý.

Çoçukluðum benim duman altý,
Hayallerim evde hep kilit altý.
Yorganý çekince hayal basardý,
Babam sabah gelip uyandýrýr mý ?

Biz böyle bildik var mý ötesi,
Babam olmasa Mücahit`de kim ki ?
Bu hayat böyle biter,
Baþka çaresi var mý ki ?

MücahityLmaz.
Sosyal Medyada Paylaşın: