BEN
Bir bakýþýn volkan gibi yandýrdý
Senden baþkasýný göremedim ben
Sýtma tuttu buzlar gibi dondurdu
Bu hâlime bir anlam veremedim ben
Seherlerde güller gibi açýlmýþ
Bu gönlüme kaftan gibi biçilmiþ
Her þeyiyle benim için seçilmiþ
Görünce kendime gelemedim ben
Bakýnýr gülümser dolunay gibi
Kaþlar gözler kurulu bir yay gibi
Aheste aheste akan çay gibi
Büklüm büklüm gitti eremedim ben
Uzaklaþtý bir köþede kayboldu
Bir anda baðýmda çiçekler soldu
Düþündüm bu gönül yarini buldu
Açýlan güllerin deremedim ben
Ateþ düþtü yüzüm gözüm kavruldu
Yeller esti çöller gibi savruldu
vucûdum titredi rûhum yoruldu
Kalbimi önüne seremedim ben
Gözlerim aðladý sel gibi aktý
Olmaz düþünceler sînemi yaktý
Bir yürüdü bir de geriye baktý
Dizler durdu ona varamadým ben
Geceler hayeller efsâne oldu
Osmanýn Leylasý mecnunu buldu
Canýma can kattý gönlüme doldu
Açýp kollarýmý saramadým ben
Osman AKSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.