Sabah bir vesile ile bu güzel söz takýldý dilime,
Kendini bilenin Rabb’ini de bilmesi gerekir diye,
Ne kadar da doðru, kainatý bir düþünelim, sonra,
Kendimize göz atalým, küçük bir kopya var orada...
Allah kainatý kusursuz olarak yaratýp emanet etti,
Bizlerin emenetini de ayný þekilde kendimize verdi,
Her ikisinin nasýl oluþtuðu konusunda fikir süremeyen,
Gafil insanlar onlarý yaþayacaktýr, henüz dünyadayken...
Bir de ahiret boyutu var varlýðýmýzýn, o da baþka mesele,
Gördüðüne inanmayan görmediðini de inkar eder, yine de,
Bizler hep duacýyýz inanan insanlar olarak, Rabb’im hidayet,
Etsin bu zavallýlara, gelmeden Kur’an’da öngörülen nihayet...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.