Harfsizdi, konuþmazdý, kalemdi tek silahý
Adý dilde eðreti, varlýðý saklý idi
Neler etti de eller, duyulmadý bir ahý
Sadece þikayetten yana yasaklý idi
Bin bir mana yüklüydü belki de her nefesi
Aþkýn perdelerinde yanýlsamaydý adý
Güneþ olsa göktaþý, taþ olmaktý hevesi
Çünkü O ayaðýný yalýn taþa dayadý
Harfsizdi, konuþmadý, konuþmayacaktý da
Asýrlar geçti; yýllar , aya, güne dönüþtü
Umulmadýk bir anda yüreðine baktý da
Bulduðu hakikatin avuçlarýna düþtü
Hiç savaþýydý, bunca ölümcül direniþler
Kalan saðlar daima söze hükmediyordu
Baþkaydý, yani belki ,aþkaydý burda iþler
’Ayakta kal ey aþkým, sakýn çökme! ’ diyordu
Harfsizdi ,konuþmaya niyet dahi etmedi
Havale kabul eden Yüce Makam vardý ya !
Söküp attý herþeyi, kin ve nefret gütmedi
Unutmadý berzahta kalacak yer dardý ya !
Tutuþtu içten içe ,küle döndü aniden
Kapattý gözlerini, göz göz içine aktý
Ölmüþtü, bir kez deðil belki bin kez yeniden
Kararlýydý, sevdaya gözle bakmayacaktý
Kimbilir hangi harfin hangi noktasýndaydý
Ummana varmýþtý ya, artýk akmayacaktý !
*harfsizdi*
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.