Gittiğini Sanıyorsun...

Bilsen ne acýlar kundaklýyorum;
Gecelerden sabahlarýma, yarýnlarýma.
Düþ beþikleri kuruyorum;
Hayaller ile gerçekler arasýna.
Yaþandýðýn vakitlerden zehir sýzýyor;
Yaþam kaynaðýma,
Yürek topraðýma.

Öldürmüyorsun ama
Yaþatmýyorsun da!

Senden kalma alýþkanlýklarýmdan
Güç bela sýyrýlýyorum;
Zar zor bulabildiðim kendime.
Yinede…
Elimin birini senin sayýyorum;
Dokunduðun gibi dokunuyorum yüzüme.

Gittiðini sanýyorsun ama
Adýný tutuyorum hâlâ dilimde.

Yüzüne yutkunduðum maziden;
Söylenmemiþ onca cümlem üþüþüyor baþýma.
Aklýmý zorluyor üstüme, üstüme gelirken;
Suskunluðumun sebepleri…
Sessizliðime tek sebepti;
Yüreðimin aþkýnla deðiþen iklimleri.

Sustuðunu sanýyorsun ama
Kulaðýmda kalan sesinle beni yine
Sen avutuyorsun sevgili!..

Ve yine aklýma;
Yalanlara katýlmýþ gecelerinin
Yaþanmýþlýðýmýza yüzünü sürerken;
Ayrýlýk ihtimalinde büzüþen yüreðime,
Hoyrat zamanlarýnda bilediðin kelimelerinle
Acýmasýz kýyýþýn geldi!...

“Bir yaz sabahý” kaldýn;
Sonbahara uyanan ömrüme.
Oysa bir yaz gününde;
”Kara kýþlar” býraktýn gönlüme.


AsabiÞirin
19/10/2oo7

Sosyal Medyada Paylaşın: