KARA BAHAR ( BABAMA )

Baba!
Dün gece yine geldin rüyama,
Üstünde mavi çizgili gömleðin,
Baþýnda yýpranmýþ kasketin,
Sarýldým, kokladým seni…
Dünya ahvalinden, havadisler verdim sana,
Hüznün bulaþtý bakýþlarýma.
Aklýma örselenmiþ,
Yetimliðini anlatýrken titreyen sesin,
Babasýz büyümelerin,
Çocukluðun geldi
Ezikliðini hissettim omuzlarýmda.
Gece bir anda çöktü üzerime ,
Yüklendikçe yüklendi hüznüme.
Oysaki yetimliði,öksüzlüðü,
Sen de miras býrakýp,
Gittin sessizce,
Baþýn kucaðýma düþerken ,
Gözlerin, gözlerimden kaydýðýnda,
Sadece öylesine elimi sýkýp,
Bir hoþça kal demeden gittin.
Gidiþinin ardýndan ne bir ses verdin ,ne de bir nefes,
Ýyi olup olmadýðýný ,
Bir selam bile yollamadýn bana.
Hani ben senin en kýymetlindim?
Bakýþýrken bile anlardýk sýkýntýmýzý?
Gidiþinin ardýndan ,dile kolay babam,
Dile kolay…
Tam yedi yýl,
Yirmi sekiz mevsim deðiþti,
Kara baharýn , ardýndan…
Bilir misin ki,
Senden sonra,
Bizim baharýmýz, hep kara oldu .
Uzun zaman geçti babam,
Hem de çok uzun zaman.
Bilir misin?
Elini öpüp,sarýlmadýðým
Kaç bayram …
Tam on dört bayram geçti,
Sadece sarýlýrken mezar taþýna,
Beni duyduðunu hep bildim ,
Gözyaþýma karýþan topraðýndan…
Bilir misin?
Kurduðum kaç hayalin hüznü var yüreðimde,
Sana dair ,kaç hayali öldürdüm ,
Sen yoksun diye.
Sorgusuz sualsiz,kaç duyguya ,
Zincir vurdum ,habersiz…
Bilir misin?
Kaç kez,
Kaç kez, bordo süveterine sarýlarak,
Yüzüme kapadýðým avuçlarýmý,
Islattý , gözyaþlarým…
Yokluðun o kadar büyüdü ki içimde,
Çýrpýndýkça battým,
Boðuldu bakýþlarým…
Bilir misin?
Dilimin ucunda,
Nadasa býraktýðým,
Kaç baba,
Babam hýçkýrýklarý var.
Göçüp giderken,
Ardýna bile bakmadan,
Sekiz çileyi de anneme miras býraktýn
Her mevsim deðiþtiðinde,
Yeni bir umutla hayata baþlarken ,
Sen iklimlerin ortasýndayken,
Yeni bir hayal kýrýklýðý yaþadý, anam,
Senden sonra…
Sýký sýký sarýlýrken,
Sensiz anýlara,
Birer birer anýlarý da elinden alýndý .
Kader o kadar acýmasýz davrandý ki anacýðýma,
Bazen sessiz hýçkýrýklarýna þahit olurdum.
Ýsyan ederdi,sensiz günlere,
Giderken beni niye götürmeden deyiþlerine.
Ve sen sadece altý yýl emanet ettin anamý bize.
Anamýn her hüzün çöktüðünde yüreðine,
Heybetinle evlatlarýnýn rüyasýna girip,
“ Hadi gidelim haným!” deyiþine hep þahit olduk , babam…
“Babanýz beni çaðýrýyor” derken anamýn,
Dudaklarýmda,bitmeyen bir isyaný,
Çýðlýk çýðlýk
Feryat ettiði bakýþlarýný hatýrlýyorum…
Anlamadýlar,
Anlayamadýk babam,
Annemi de alýp gedeceðin.
Ve bir nisan ayý sen annemi taktýn koluna,
Ýþte o an kanayan yarama,
Tekrar tuz bastýn babam.
Sensizliðin gemisine alýþmýþken,
Tekrar akýttým,
Kaným kadar kýrmýzý gözyaþýmý.
Senden sonra sol yanýma yaslanmýþken,
Þimdi,
Yüzleþtim korkularýmla,
Kötürüm olarak býraktýn beni.
Yine bir bahar mevsimi,
Ve yine bir kara bahar ,
Yine martýn yirmi dokuzu,
Yine ben rüyalarým da gördüm seni,
Ve yine uyanýyorum,
Yine hengâmeli bir sabah



Ve yine sen yoksun….

Birgül OTLU 29.03.2011

BABAMIN ANISINA…

Sosyal Medyada Paylaşın: