Lânetim Huda’dan Ey Dinsiz Sana!..

Ýftirâ eylemiþ, bir densiz bana,
Dediler!.. Yapana konduramadým!
Lânetim Huda’dan, ey dinsiz sana!
Sabahaca kinim, dindiremedim!

Ne etli bilirim, ne sütlü derim,
Ne de bir kimsenin leþini yerim,
Bir kulun ýrzýna bakmam… Kederim;
Ateþ olup yaktý, söndüremedim!

Desem ki; Kullarýn rýzkýna baktým,
Mazlummuþ demedim, çok canlar yaktým,
Ýftira, kýybetle zehrimi döktüm!..
Fýrýldak bilmedim, döndüremedim!

Nerde garip varsa, sardým yâr oldum,
Aðlarsa yaþýna, sesli zâr oldum,
Kahpelikten yana, hâzâ kör oldum;
Kendimden gayrýsýn kandýramadým!

Mertlerle iþkence çektim, býkmadým!
Nâmerd yoldaþ ile yola çýkmadým!
Anzerde sunsalar, dönüp bakmadým;
Bir lokmacýk HARAM, bandýramadým!

Hep iyi düþündüm, iyi söyledim,
Ahlâka, edebe dâvet eyledim,
Bu yaþýma kadar, ârsýz payladým;
Haksýzý içime sindiremedim!

Dul’u, yetimine hâmiyim candan,
Ne kibir anlarým, ne anlar T’an’dan!
Kibrin hâsmý Allah, kaçarým ondan;
Hükmü, nefse göre sündüremedim!

Anlayan çýkmadý birgün halimi,
Vazgeçtim, oturdum, burup dilimi!
Sormayýn; Ben neyim, akil, deli mi?
Þol ahvali doðru sandýramadým!

OZAN ÝLO’m, Vekil Allah deðil mi?
Hani vefa kimde; Yar mý, oðul mu?
Bunca ýstýrapla yan mý, boðul mu?
Dert ile çileyi donduramadým!..
09.09.2007/02.35
Sosyal Medyada Paylaşın: