Sen þimdi böyle çekip gidiyorsun ya Ardýna bakmadan Ben deðil de En çok Her sabah içinden bir kaþýk kahve alýp Mavi fincanýna doldurduðun cam kavanoz seni özleyecek Sana bir daha keyif veremediði için Bana gücenecek Belki öfkesinden Ben ona dokunduðumda “Dokunma bana” deyip Kendini yere atýp Kendini paramparça edecek Ben cam kavanozun ölümünü izlemek istemesem de Unufak cam kýrýklarý Parmak uçlarýmdaki kaný hürce öpecek Caným iþte belki o zaman biraz acýr…
Buna hakkýn var mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
lasainte Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.