Bugün son gün batýmýydý. Güneþ doðmayacak sanki bir daha denizin üstüne.
Ben ise tüm canlýlarýn çýrpýnýþlarýna inat sakince oturuyorum, gökyüzünden topladýðým bütün yýldýzlarýn üstünde.
Ay’ ýn þavký ve denizin dalgasý birbirine iki sevgili gibi sarýlmýþ, ýþýltýlý elbiseleriyle 18. yüzyýldan kalma klasik müzik eþliðinde dans ediyor. Yavaþ ve heybetli bir dans.
Deniz, yavrusuna zarar gelebileceði heyecanýna kapýlan þefkatli annenin göðsü gibi inip kalkýyor. Denizin kokusu, esrar dumaný etkisinde baþýný döndürüyor insanýn.
Ben sakince bu manzarayý izliyorum. Ellerim biraz üþüdüðünde yavaþça kuma sokuyorum.
Bir yýldýz daha kayýyor, kim bilir kaç kiþinin dileðini yüklenmiþ omuzlarýna.
Denizden gelen rüzgar, hüzzam þarkýlar söylüyor. Her naðmede ah çekiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meçhulim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.