Mutsuzluðun parmaklýklarýnýn ardýnda, umut boncuklarý biriktiriyordum.. Sonra bir ses.. Evet evet bir telefon çalýyordu benimdi banaydý bu acýlý ses elim gitmiyordu o sese ýsrarla çalýyor , beni çaðrýyordu .. "bitti" ile baþlayan bir cümleydi baþladý ve bitti ilk defa duymamýþtým bunu ama bu seferki ciðerimi sökmüþtü ulaþamadýðým bir þeyler vardý bütün baðlar kopmuþtu artýk uzanamýyordum ona gitme diyemiyordum biriktirdiðim umutlar dökülüyor sonra.. kaybolup gidiyor.. yutkunurken gözyaþlarým saplanýyor boðazýma.. "nokta" dedi sonra.. "nokta" dedim, içimden söverken.. bitmeyecek diyorum içimden, bitmeyecek henüz ölmedi siyah beste .. sönmedi ateþ.. masumluðumu kullanýp hayallerimi katleden , aþkýmý sömüren adam!
bitmedi , burada bitmedi , diyorum .....
FyzBL.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Judia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.