sanki Ona bakýnca herþey daha hýzlý hareket ediyordu
Týpký kalbimin hýzlý çarptýðý gibi
Zamanýn farkýna varamamýþým
Ýkimizde eskisi gibi deðildik
O büyüdükçe güzelleþmiþ serpilmiþti
Ben ise eski ben deðildim
Saçým sakalým iç içe karýþmýþ
Bir ayyaþ gibiydim
Birgün evlerinin önünde yine bekliyordum
Bir an gözlerim evlerinin önünde büyük bir kalabalýðý görünce
Týpký düðün alayý gibiydi dememe kalmadan
Zýlgýtlar çekildiðini duyunca
Ýþte o gidiyor duymayan aþkým gidiyor dedim
Ve o an dünyam zifiri karanlýk olmuþtu
Hiçbirþey anlam taþýmýyordu artýk
Kendimi iyice býrakmýþtým
Ne kuþlarýn cývýl cývýl sesleri
Ne sabahlarýn neþesi
Ne çiçeklerin güzelliðini farkediyordum
Hiçbirþey bana tat vermiyor ve gülemiyordum
Çünkü aþk-ý lal gitmiþti ve ben bitmiþtim..
YAZAR MEHMET SAÝT AKÜZÜM DÜZENLEMEYÝ SEVMEDÝÐÝMDEN YÝNE BÖYLE HÝKAYE TADINDA BÝR PAYLAÞIM YAPMAK ÝSTEDÝM SÝZLERE DÝLERÝM BEÐENÝRSÝNÝZ SAYGILAR KALEMÝ KIRIK MEHMET
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.