YÜREĞİM DÖRT MEVSİM

Asya’nýn ulvi seremonisi yüreðimi secdeye sevkederken,
Avrupanýn iki yüzlü kahpesi dikildi karþýma birden.
Asya "huu" çekiyordu derinden,
Beni dergahlarda zikre çaðýrýyordu.
Bizansýn entrikalarý çengi edasýyla "sefahata koþ"diye baðýrýyordu.
Surlarýn eteðinde bilmem kaç aþýðýn kalp iniltileri yankýlýyordu.
Yücelerden gelen ilahi emirle binlerce yiðit yýkýlýyordu.
Peygamber müjdesi bu þehir,Fatih’e reverans eylerken gülüyordu.
Bizansýn ihtiþamý yerle bir olmuþ,beli bükülüyordu.
Ak Þemseddin’in postu "Peygamber ümmeti bu þehre buyursun,
Ýstanbul adýný verdik, melekler arþa duyursun"
Davetiyesini çýkardý erenlere,
Fetva iletildi tüm alperenlere.
Henüz ruhumun ilahi çalkantýlarý zemin ararken kendine,
Katerina,Olga,Liza raksetmeye baþladý beynimde.
"Ey! tüm þehitlerin kutsal mekaný Ýstanbul.
Ýslama baþkent oldun,cennete de vize ol.
Nice kahpe bizans entrikalarý yýkamamýþken seni,
Milenyumun topsuz, tüfeksiz, ahlaksýz haçlýlarýna olma kul."
Duasý döküldü dudaklarýmdan nedense,
Boðaz turu biterken geldim kendime.
Yüreðim dört mevsimi yaþadý göz açýmlýðý bir zamanda.
Kulaklarýmda binlerce ses duyuluyordu ayný anda.

Sosyal Medyada Paylaşın: