Tükürsem haya bilmez arsýz sýfatýnýza Hýzým bu hýzdýr,ananýza hem bacýnýza O gün gelecek,yaðlý ilmiði boynunuza.. Geçirmezsem yedi ceddime sen söv þerefsiz.
Yetim hakký yiyende,burnundan fitil fitil Almadan caný,dökmeden kaný yerde sebil Adým çýksýn ne yazar bütün alemde katil Ýçmezsem kanýný adam deðilim þerefsiz.
Sen ki yersin memleketin her nimetini de.. Kan emer gibi þiþirirsin servetini de.. Senin Türk’e kefen biçen o þerefini de... Dürmezsem bana yazýklar olsun bil þerefsiz.
Ayýptýr elbet, ayýp denen varsa da birþey Birþeyin bittiði yerde baþlamalý herþey. Sözün tükendiði anda konuþmalý tekþey Yüzmezsem derini bana vebaldir þerefsiz.
Karþýlarým seni, o son hüküm kapýsýnda Yaðmur olur tükmüðüm utanmaz sýfatýnda Ömrünü tükettiðin o deðersiz tahtýnda.. Sallamazsam seni, ar olsun bana þerefsiz.
Heba oldu Türk olarak onca hürmetim Deðersizmiþ sana verdiðim bunca kýymetim Sonsuza deðin bitmese de benim zahmetim Devirmezsem çamýný, dilek ada þerefsiz.
Dýþa karþý hoþsun,için için hesabýn var Elimdedir hükmün, dürülecek kitabýn var Söyle bana! geriye kalan hangi ar’ýn var ? Sormazsam bunlarý teker teker gör þerefsiz.
K.Kurultay
Sosyal Medyada Paylaşın:
KURULTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.