Ankara

Kurtuluþtan çýktýn mý Çamlýða,
Ayrý bir manzara.
Sert mizacýn altýnda,
Neleri saklýyorsun suskun Ankara..
Çiftlikte ne sevdalar,
Sýhhiye’de haykýrýþlar,
Kar altýnda aþka gelen sevdalar,
Soðuk yüzünün arkasýnda,
Sýrdaþ Ankara.
Arnavut kaldýrýmlý sokaklarýnda,
Elinde çýngýraðý yoðurt selesinde,
Taþ hanýn ince bellisinde,
Ayrý bir dem senden Ankara.
Meclis parkýnda mektuplaþýrken,
Aðlamalar rüzgâra karýþýrken,
Soðuk banklar birleþtirirken,
Canlanýr anýlar sevda adýna.
Asma köprüden geçerken,
Sallanmalar yaklaþtýrýrken,
Eller çekingen birleþirken,
Nelere suskun kalýrsýn Ankara.
Saatlerce okul önünde,
Beklemelere eþlik edende.
Düþen her yaprakta,
Gözyaþýn saklýdýr Ankara.
Sincan Kayaþ banliyöde,
Garýn selamý sevginde,
Bir suskun kalýþ gözlerinde,
Anlatacaklarýn saðanak olmuþ akar Ankara..
Ne eller ayrýldý hüzne garda,
Ne sevdalar kavuþtu dumanlý rayda.
Suskunluðun biter mi?
Sert görünüþlü taþlýk Ankara.
Asýlý kaldý anýlar,
Seyran’ýn duvarlarýnda.
Bir bodrum katýnda,
Zeytine peynire eþlik edende,
Çay diye seni içtik Ankara..
Geçmiþe dönende,
Anýlarý bir bir ezende,
Terk edilmeler yüreðe deðende,
Dost kaldýn suskun Ankara
Gürhan Olcaytürkan
Sosyal Medyada Paylaşın: