Biçare gönülleri, yokluðun kavuruyor. Görmeden de sevilen, öyle mübarek yarsýn! Sanki, rüzgar kokunu her yana savuruyor. Renk renk açan güllerin, kokusunda sen varsýn.
Ah efendim! Sen varken; yetimler aðlamazdý. Bülbüller utanýr da güllere konamazdý . Yokluðunda ümmetin, yoldan çýkýp da azdý. Kur’an’ýn o mübarek dokusunda sen varsýn.
Kimseler okþamýyor yetim kýzýn baþýný, Bak! Hiçbir el silmiyor gözden akan yaþýný, Þu an ölse; kimse yok diksin mezar taþýný! Haline her gözyaþý döküþünde sen varsýn.
Nasip olmadý görmek, gül kokunu koklamak. O mübarek kapýndan çýkýþýný beklemek. Nasip olmadý kalbe, seni görüp teklemek. Ümmetinin içini çekiþinde sen varsýn.
Ey nebiler nebisi! Gül yüzlü Muhammedim! Hüznüm denizden derin, seni hiç göremedim. Rüyalarýmda bile sana hiç eremedim. Hasret denen ateþin, yakýþýnda sen varsýn.
SESSÝZ PERÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Sessiz Peri (S.Yılmaz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.