Çanakkale ’de ; Koyun koyuna yatan , Türk ,kürt kardeþler . Þimdi düþman olmuþ , Pusuda bekler .
Kara,kara bulutlar . Kaplamýþlar yurdumu . Zor kýþ bile gitmiþ . Güzel günlere hasretken , Neden bizi kara günler bekler .
O zýgýt atarken , Bizde zeybek oynardýk . Davul ayni davul , Onun sesi onu öyle Biz böyle çoþardýk .
Yok yere bir can kýyan , Tüm insanlarý kýymýþ gibidir. Yardýmlaþmak varken birbirine , Bu tabut taþýmak niye . Sað gönderirken analar .
Karalar baðlamýþ baþýna . Kor düþmüþ ocaðýna . Ekmiþler kin tohumu . Ýþçi fabrikaya düþman . Çalýþmadan eðlenmeye alýþkýn .
Egolarýyla çoþmuþ insan . Et yemeden doymayan . Kapý önünde deðil kuçukuçular . Emdikçe kanla beslenen , Gözü doymayan yamyamlar .
Yardýmýný yine esirgemesin , Çanakkale de sisle ingilizleri alýveren . Sual sorulmaz hikmetine . Açtýk uzandý sana eller . Yabancýnýn kuklasý olmasýn yurdumdakiler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Özaydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.