bir

karanlýk
çok karanlýk
tek baþýma nasýl kurtulam
el ver bana
bölüþmeyeni adamdan saymam



hani
bir yaným ýþýktý benim
sýva tutmazdým
döneðin attýðý çamurdan
yamalýklar dikiliyor üstüme
duy yaratan


bir arþýn karedeyim
geniþ düzlükler içinde
esvaplarým soyuldu
çorabým kaldý gözlerinde


bir daha bir deme
cebindeki binler için
çizgiler düz gözükür uzaktan
o bir için
yaslan mezar taþýna
kendini gözle






kasým
Sosyal Medyada Paylaşın: