SOYUT SEVİŞLER

Kalem kýlýfýndan sýyrýlmýþ bir kere,
þemailine ermek için, susmaz;
sýkmaz, sýkýlmaz ya erinme, çabasý.
Sývanmýþ elbette geceye simasý,
Kýzarmayaný karmak için,
soyunmuþ donundan çirkinlik,
köyden köye sesler gelir, boþluk.
Hem de benim diyen bir aþkýnlýkla,
sývanýr kollarý, lakin kuru gürültüye pabuç...
Ham deride kuru çökelek gibi kokmuþ,
efelenme, narasý.

Sýcak, sýmsýcak bir sývýþýklýkla,
emerken kâðýt, karýlmýþ, kýrýlmýþ
her türlü faþizan üstünlük telaþý.
Ve kirlilik, teneke baðlanmýþ,
sokakta koþan her bir sözün kuyruðu;
silinmeye sinmiþ kokusu,
berrak gök duruyor,
uçurtmalar için þenlik var.
Oysa, mahþere soyunuyor,
bende soyluluk var düþüncesi;
kýrýklýkta deðil…

Mutluluk, azýnlýktýr;
sýrf iyi olmasý yüzünden,
iyileri sevmek adýna ne varsa,
elbisesini giyer donanmak adýna…
çamur elbette kýymetli deðil,
ruh olmadan.
Hadi soyun! Sýfatlarý cebine býrak,
birinci tekilden kurtulduðun gün,
hiçbir gizlilik kalmaz; içteki çoðulluktan sýyrýlsan
çýplaksýn bir sürelik, üstelik çýrýlçýplak.

Tekte olan çoðullarýz; çoðunluktaki tek.
Kavgalar yýkamýyor bendi,
Çokta duralým mý?..






Sosyal Medyada Paylaşın: