Mutluluk anahtarý som altýndan deðilmiþ.
Ýçime güneþ doðdu,ilkbahardan feyz aldým.
Aþka susayan gönül, dize gelip eðilmiþ.
Güllerin kokusuyla,sarhoþ olup haz aldým.
Açýnca papatyalar, çayýr çimen aklandý.
Bulanýk akan sular, sevgin ile paklandý
Gökteki kara bulut, dað ardýna saklandý.
Yeþerdi gül-i zarým,felekten bir gün çaldým.
Zemheri soðuðunda,Ýlham perim gizlenir.
Hüzünlü güz mevsimi,duygularým tozlanýr.
Esince bahar yeli, aþk-ý sevda özlenir.
Mestane duygularla, Ýrem baðýnda kaldým.
Leylaklar kokusunu çevremize saçarken
Kýzarýr yanaklarým, gelincikler açarken,
Çimenler üzerinde kelebekler uçarken
Baharla coþtu gönlüm,onun sihriyle doldum.
Mehtabýn ýþýðýnda, gözlerinle sar beni.
Yerden kes ayaðýmý,mutlulukla kar beni.
Çaldýðýn ezgilerle, sevindirdin yar beni.
Sessizce uçup gittim,sonsuz hayale daldým.
Sürüden ayrýlan kuþ, pencereme konmuþtu.
Öterek hazin hazin,sanki bir þey sunmuþtu.
Vurulmuþ yüreðinden, oracýkta donmuþtu.
Özgürce uçsun diye,onu göklere saldým. .
Ülkü Ahýska