Dünya alemi amansýz fanidir,
Bilmem insanlarý neden canidir,
Sadece ben deðil herkes gibidir,
Dilersen Mevla’m hepsini verir..
Herkes diyor Rabbana hep bana,
Benim olsun hepsi yok sana,
Kendilerini koysalar da yollara,
Yazsa da kendileri okur fermanlara,
Kafalar bozuluyor istemesen de,
Kendini görüp baþkasýný yersen de,
Hiç görülmüyor gözler görse de,
Fayda oluyor olan kalýyor elinde..
Belinde varsa bir silahý,
Karþýsýna alýr niþangâhý,
Sanýyor kendini insanlarýn ilahý,
Sadece kendine eder ýstýlahý..
Ne yaparsa istediðini yapsýn,
Herkesi her gün durmadan aðlatsýn,
Çýkan yollar ondan uzaklaþsýn,
Unutma bu alemde yaþayan yalnýzsýn…
Gülmeyi unutup aðlasan da,
Ne kadar hor bakýþlý olsan da,
Her þeyi amacýna ulaþtýrsan da,
Unutma her þey kendi yaþamýnda..
Bir gün olur dur biraz denir,
Yaratan bir gün ters çevirir,
Düþenin halinden sadece düþen bilir,
Hak edersen yaratan düþürüverir
Bu günler elbette geçecektir,
Bu yoldan herkes geçecektir.,
Aðlayanlar bir gün gülecektir,
Dileye Mevla en güzelini verecektir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.