şiir

ÝSYAN YLDIZI
Issýzlýðn ortasýnda,bir yarýsýnda gecenin,
Sessizliyle, isyan yldýzým.
Her halükarda apansýz heyecanlarla,
Bir yük gibi omuzlarýmda,kayýrverdi,
Ellerimden gökyüzüne düþtü aþkla.
Sanki güller açtý,semanýn mah cemalinde,
Unutmuþ gibi isyanlarýný ay ýþýðýyla.
Serpiþtirilmiþ bütün yýldýzlar Ayýn etrafýna,
Iþýk saçýyorlar asumana þavklarýyla.
Asýrlarý eskiten gökyüzü,insanlýða,gülümsüyor.
Zifiri karanlkta ýþýldýyorlar.isyan yldýzlarý.
Derlerya herkesin bir yldýzý varmýþ,ýþýldayan,
Ve bir gün o kiþinin yýldýzý kaydýðýnda ,
Bir güvercin uçarmýþ,ruhsardan semalara.
Vadesi dolduðunda insanýn,yýrtarken kanat sesi,
Gecenin ýssýzlýðýnda,kayan isyan yýldýzýnda.
Dürülürmüþ son sayfasý yaþam defterinin.
Nagihan Sevda Cint

Sosyal Medyada Paylaşın: