Birgün açabildiðim kadar açýp gözlerimi Bulanýk hayaller göreceðim karþýmda Bir dost eli ellerimi saracak… Ve þanslýysam sevdiklerim Baþucumda olacak…
Umutlu sözler edecekler baþýmda dostlar Belki ben onlara gülümseyeceðim Elimden geldiðince ve zar zor… Ayrýlýðýn acýsýyla titremekte bedenim Yüzüm alev alev yanýyor…
Gözlerimde kuruyan birkaç damla yaþ olacak Býrakacaðým yanaklarýma Ýþte o an orada bitecek acým… Caným çekilince elden ayaktan Aðlayacak baþýmda anam ve bacým…
Bakýþlarýmdan geri dönünce ümit Belirecek yüzümün kýrýþýklarý, Kapýlarý bir bir kapatacaklar… Ve söndürünce ýþýklarý GÝTTÝÐÝMÝ ANLAMAYACAKLAR…
ÝSMAÝL ALDEMÝR / 26 ÞUBAT 1999
sevgili Ada ALBA’ya..
Sosyal Medyada Paylaşın:
görkem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.