hiç dönmüyor gidenler

oysa ki ben...

yaþamýn kýyýsýnda sahile vuran minik bir dalgaydým
göz yaþlarým hýrçýnlýðýmdý sensizliðim kederimdi
ne senim vardý öylesine çok
ne de sensizliðim vardý alabildiðince az

ve... hep bir tarafým bir eksik bir yarýmdý
senden kalan bir ayrýlýk bestesiydi
hýçkýrýklarýma karýþan

ve bir akþam vaktinde düþtün avuçlarýmdan

bir damla su misali gibiydin
tutamadým...


sensizliðimin gölgesinde büyüdüm iþte
her köþe baþý ayrý keder sakladý senden öteye
ve suskunluðum aslýnda bir çýðlýktý
sen duymasan da ben haykýrdým olabildiðince

ve sen... gittin iþte
her geliþin sazlý sölü karnavaldý yüreðimde
ama ya sebebsiz gidiþin
sessiz bir sukunetin gölgesinde kaldý nedensizce

biliyorum ki ...
sevda burçlarýna sevgi pankartlarýmý açmayacaðým artýk
her kapý çalýþýnda sevinmeyeceðim çocuk gülüþüyle
ve her bir yaným senden eksik yaþayacaðým
yanlýz sileceðim adýný tümcelerimden

her gidiþe ayrý bir dönüþ derler aslýnda
ama bilmezler ki hiç dönmezmiþ gidenler
Sosyal Medyada Paylaşın: