karanlýklar içinde
mavi kokulu bir gün arýyorum.
zordur bulmasý biliyorum,çünkü
bedelin en hunharcasý ödetilir
karanlýklar içinde.
öfkenin en alacasý sýrýtýr,
o soðuk ve amansýz suretiyle.
yeþilin öfkesidir bu,
koyu yeþilin siyaha çalan halinin.
kurnazdýr yeþil,kalleþtir.
gene saklýyor kendini
siyahýn arkasýna
lekeliyor,yazgý morfinliyor
siyahýn renksiz dünyasýna.
dört yanýmý sarmýþ yalancý siyah
maviyi göremiyorum,ama
önce yeþili görmeli gözlerim
görmeli ki gösterebilsin herkese
siyahýn yeþil yazgýsýný.
yazgýnýn körlüðünden kurtulunca
mavi gülümser zaten herkese.
bir tarafta emek mavisi...
bir tarafta paylaþým mavisi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.