saklandýðým bir yerim vardý. kendime ait bir sýðýnaðým konuþlanýrdým masama üzeri tüylü örtüyle örtülmüþ dünyanýn en rahat koltuðuna sahiptim hayattan kaçardým,sorumluluklarýmdan arada iki bira alýrdým çekerdim milyon tane zehri içime dünya benim olurdu bazen kendimle yüzleþirdim bazen kendi sesimi dinlerdim o odada
düþünemek için milyonlarca metrekare alaným olurdu bütün fikirlerimi sýðdýrabildiðim bomboþ,kemik beyazý duvarým..
kapým çalardý bazen sevdiklerim gelirdi bazende dertler týklatýrdý kapýmý
seve seve içeri alýrdým hepsini hakimi bendim oranýn
bir gün o geldi hoþgeldin dedim -neden geldin?- diye sordum ilk defa -bazen sen,bazen ben,bazen duvarýndaki bulutlarýn arasýnda kuþ olmaya geldim dedi buyur ettim...
severdim kuþlarý o güne dek bazen vapurda simit atardým martýlara rüzgarla ahenkli danslarýný izledim büyülenirdim ama düþünmezdim kanatlarýnýn uçmaya yaradýðýný uzaklaþmaya,terketmeye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mikan cumali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.