İLK AŞK

Onu lise yýllarýnda tanýdým
Sibelim benim
Kara gözlüm kara saçlým ilk aþkým
Ne sevmiþtim be ne kadar delice

Sibel zengin bir ailenin kýzýydý
Güzelliði dillere destan
Ufak ilçenin nakýþ kursunda hamaratmý hamarat

Aþýktým ya hergün duþ almaya
Ütülü gömlek, pantolon giymeye baþladým,
Deðiþtim, hemde çok,
Allah’ým ne güzel aþýk olmak yaa...

Öðlen saatlerine kadar uyuyan ben,
Sabah namazý ile kalkar oldum,
Duþ alýp erkenden, kokular sürüp
Kendini sokaða atan

Sibelin sabah erkenden geçeceði yolda
Çavuþ Dayý’nýn çay ocaðý oldu,
Ýlk çayý içtiðim,
Vay be, öðle vakti uyurken gürültüye baðýran ben,
Millet uykuda iken, erkenden kalkan yine ben...
Aþk ne büyüksün, ne kadar deðiþtirici,

Aylar böyle sürdü geçti,
Ben yine kendimce aþýk, ilansýz, platonik...
Hayatýmýn da en büyük yanlýþý, açýlmamak
Sibelsiz geçen yýllarýn sebebi,
Hele ki; davetkar bakýþlara kayýtsýz kalmam,
En büyük yanlýþým, mutsuzluðumun sebebi.

Evlendi o sene bir Almancýyla,
Düðününde tebrik ederken ve öncesinde kenetlenirken gözler,
“Niye sormadýn?” dedi sessizce,
Çalan davullar o anda cenaze marþýmý çalar oldu,
Yýkýldým,
Affetmedim kendimi hiç, þimdi yalnýzým,


Bir sözdü mutlu bir hayata bedel,
Ben Sibeli unutamadým,
Ve bir daha hiç mutlu olamadým.

www.herkesdinlesin.com/erolersoycesur
Sosyal Medyada Paylaşın: