...ve ben ölüyorum

ölmek bu olsa gerek renkleri kaybetmek
sevdayý derdest edip içinden çýkarýp sürgün etmek
çýkmaz bir dik yokuþa týrmanmak yahutta gemileri yakmak...

usul usul pervasýz düþleri toplamak
uçurum kenarýnda bir tutam papatyaya uzanmak
parmak uçlarýndan dökülen acýyla sadece uzanýpta dokunamamak...

zümrüdü ankanýn kanadýný kýrýp
kafdaðýnýn arka yüzüne gömüp masala son vermek...

bir tuhaf sancý
yüreðinin saçaðýndan kayýp usulca düþmek
son bir ümitle ellerini uzatýpta hiç bir þeye tutunamamak...

ellerini açýyorsun semaya
avuçlarýn açýlmýyor avuçlarýn yok
dilinde dualarýn, aminlerin çalýnmýþ aminlerin yok...

kimbilir belkide bu ölmek demek
kendini var saydýðýn yürekte arayýpta seni bulamamak...

göksuyu akarken gökyüzünü kýrlangýçlarý uçarken yok saymak
balýklarý, göksuyu yalayan yakamozlarý bir de kýrlangýçlarý öldürmek...

evet tuhaf bir sancý artýðý sýzý
kaðýt kesiði gibi canýn yanýyor hissediyorsun tarif edemiyorsun...

baltýktan göçmüþ yüklü bulutlar gibi
varýp balýkcý kasabasýnýn dik yamaçlý daðlarýna yaðýyorsun
ýslaksýn, iliklerine kadar ýslatýyorsun ve kuruyup kayboluyorsun...

sen geliyorsun aklýma ve gülüyorsun gülüyorum
sensizliðim düþüyor aklýma yarým kalýyor gülüþüm dudak kýyýmda ve ben ölüyorum...



Hasan ODABAÞI


Sosyal Medyada Paylaşın: