Fikrini yorma boþa sormadan ahvalimi Sabret demesi kolay, ama nereye kadar Damdan düþmeyen bilmez, düþen anlar halimi Sabret demesi kolay, ama nereye kadar
Direnmeye gücüm yok fiskeyle yýkýlýrým Ufacýk esintiyle çarçabuk bükülürüm Kurumuþ yaprak gibi zamansýz dökülürüm Sabret demesi kolay, ama nereye kadar
Deli gönül kavrulur ayrýlýðýn yaðýnda Sýyrýlýp çýkamadý þu kaderin aðýnda Devran sürülecekse zamanýnda çaðýnda Sabret demesi kolay, ama nereye kadar
Her günün bitiminde içime hüzün çöker Yüreði efkâr basar hicran yükünü döker Sahipsizlik mihmaným çaresizlik kök söker Sabret demesi kolay, ama nereye kadar
Derme çatma hayalle eriþilmez menzile Bol keseden konuþup yorgunluk verme dile Heybem kederle dolu gýrtlaða kadar çile Sabret demesi kolay, ama nereye kadar
Susmak bilmez yaþamýn, hüzün dolu sireni Yüreðimde tur atar acýnýn dert treni Gönül yükünü aldý görmek ister yareni Sabret demesi kolay, ama nereye kadar
IÞIK bir muammadýr ömrün günü gecesi Semtime uðramýyor huzurun tek hecesi Gözümü yolda koydu þu gönlünün ecesi Sabret demesi kolay, ama nereye kadar