SEN CENÂNÎ BEN CEYLÂNÎ (Gülce-Serbest Zincir)

Mehterbaþý vur davula köhne çaðý uyutma
Bu gelen aþk ordusudur, baþýndadýr Cenânî
Balkan havalarýndan kýnalanmýþ zamaný
Alýp avuçlarýndan saza döksün Ceylânî

*
Ateþin yapýþtýðý gül goncasý yüreðin
Yüreðin iklimini yaðmur etsin hele ney
Ney ne etsin kabuðu, özü yangýn yeridir
Yeridir Balkanlarýn cemre düþen sinesi
Sinesinden Tuna’dýr acýlarla kývranýp
Kývranýp da vay gülüm, yaðýz atýn nal sesini özleyen
Özleyen ben, gözleyen sen Cenânî
Cenânî’yle Rumelidir Ceylânî…

*

Ceylânîyle Cenânî bir þiire yaslanmýþ
Yaslanmýþ akýyorlar, mýsra mýsra Meriç’ten
Meriç’ten akýp giden sýnýra gönül koyup
Koyup da baþlarýný gölgesine bayraðýn
Bayraðýn ayyýldýzý aðartýr geceleri
Geceleri dost sanýr, aldanýr cüceleri
Cüceleri býrak dost, çürüsün orta yerde
Yerde ýrmaðýn yüzü, topuklarý bulutta
Bulutta sancýlý bir çað yatar vay gülüm, sarmalanmýþ umutta…

*

Umutta bebeklerin gülücükler saçan her dudaðý
Dudaðýnda duadýr, Besmeledir elleri analarýn
Analarýn sabrýdýr Balkan þehirlerinde yükselen her minare
Minare ki oruç tutan rüzgârý yürek kapýlarýndan alýp
Alýp götürür yâre…
Yâre giden yollarýn kesiþtiði yer biziz
Biziz Üsküp seherinden asýrlarý cem edip
Cem edip Ege’nin sularýnda yýkayan…

Mustafa CEYLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: