doğudan batıya

Dalýyorum yine batarken Güneþ,
bakýnýyorum görebildiðim en uzaða,
aramýzda sessizce uzanan,
kilometrelerce uzak yollara,
bakýp dalýyorum,
sanki hasret olup uzuyor daha da.
Bir ucunda umutsuzluk oluyor,
diðer ucunda mutluluk sanki.
Yönleri de öðrendim böylece,
doðusundayým batýnýn.

batýya dönüp yürüdüðümde,
kucaklayacak gibi oluyorum seni,
dön diyorum kendime sürekli,
ucunda mutluluk olan yöne dön.
Dönüp yürüyorum sessizce,
bir ara yönümün doðuya olduðunu anlayýnca,
ayaklarým titriyor tutulmuþ gibi,
sanki ölüme gider gibi titriyorlar.

sensizlik olan tarafa yönümü,
döndüðümde sýrtýmý mutluluða yani,
yaþam bana o kadar uzak ki,
sevemedim bir türlü o yönümü.

kuzey ve güney de bana uzaklar,
kararsýzlýðý hatýrlatýyorlar,
karamsarlýk oluyorlar bana,
sanki ne yaþamak ne de yaþamamak gibi.
ne istemek sanki, ne de istememek gibi.
ama sevmek benim için,
güneþin doðuþunda bulmak kendimi,
özlemek yollar boyunca,
sevmek seni, ömürboyunca.

içimde bir sýkýntý var þimdi,
dinmiyor.
dinmek bilmiyor bir türlü,
gökyüzündeki karabulutlar gibi.
doða da isyan ediyor sanki,
fýrtýnalar esiyor doðudan batýya.
yüreðimde okyanuslar kabarýyor,
yýrtmak istercesine göðsümü,
dinmiyor içimdeki fýrtýnalar.

Eskiden Güneþ doðardý buralara,
doðardý doðudan,
giderdi batýya.
þimdi fýrtýnalar esiyor doðudan batýya,
doða da kafam gibi karýþýk,
ya da kafam doða kadar karmaþýk.
bitmiyor, dinmiyor içimdeki sýkýntý.
dinmiyor okyanusumdaki kabartý,
bilmiyorum da bu sorularýn,
nedir ki yanýtý ?

bildiðim tek þey var,
o da özlemek sanatý...
özlüyorum doyasýya.
doðudan batýya...

Serdar Coþkun...


Sosyal Medyada Paylaşın: