Vampirlerin elinde,zulmün son eþiðinde, Ortadoðu deyince görüp ibret alalým... Füze ile ölüyor çocuklar beþiðinde, Ey mü`minler,þöyle bir durup;ibret alalým.
Kahramansýz meydan da hunharca ses duyuran, Ýþkence kamplarýnda,kanla karnýn doyuran, Müslümaný kendine av diye pay ayýran, Canavarýn diþini kýrýp ibret alalým...
Haþââ Allah, kuluna böyle zulüm eder mi? Hiç kimse demesin ki, bu bir talih, kader mi? Mü`min kulluk borcunu böyle çetin öder mi? Nedir bunun hikmeti,sorup ibret alalým...
Düne kadar Batýyla gönüllü hýsým oldu, Bugün Batýlý ona en çetin hasým oldu, Yine benim kederim,üzüntüm,yas`ým oldu, Kanayan yarasýný sarýp ibret alalým.
Bir topluluk Allah`tan çevirirse yönünü; Elbet þeytan da ona unutturur din`ini; Ýþte küfür,Ýslâm`a kusmaktadýr kin`ini; Yeter artýk,el-ele verip ibret alalým...
Ýbret almamýz için Afganistan az geldi; Filistin altmýþ yýldýr bize cümbüþ,saz geldi; Cezayir unutuldu,Lübnan için baz geldi, Biraz maziye kafa yorup ibret alalým...
Ali der ki; mü`minler gafletten uyanmýyor, Taðutlarý terk edip,Allah`a dayanmýyor, Biz bize yanýyoruz,kimse bize yanmýyor, Artýk,bunun farkýna varýp ibret alalým.
Ozan Ali KÝRAZLI Sosyal Medyada Paylaşın:
OZANYURDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.