Tellâl Tuttum Nâs'a Bilsin Duyurdum!..
Yol bilmez; Kötüye götürür beni,
Gudümsüz Yoldaþla, yolu ayýrdým!
Nefsimle bir olur, batýrýr beni...
Aç koydum tövbeyle, nefsi doyurdum!
Nefsimle bir oldu, çok iþler açtý,
Þenlikte yâr iken, zor gördü kaçtý!
Kendin vasfeylerken; Arslandý, Koçtu;
Meðer bir Öküzmüþ, gitsin, goyurdum!
Alâkam kalmadý, vefâ bilmezle,
Hamiyet yoksunu, Hakk’a gelmezle,
Kýrk bin hatim etsen, bir lâf almazla;
Tellal tuttum nâs’a, bilsin, duyurdum!
Sanmayýn sade o, nefsimde suçlu,
Zûlmünü, tarihte etmemiþ haçlý!
Utanmaz, ârlanmaz, üstelik güçlü;
Nefiste az deðil, deme kayýrdým!
Ozan Ýlo, Hakk’tan affýný dile,
Tövbe-i nâsuha niyet et hele,
“El Azim” pekiþsin, kalb ile dil’e;
Þükür, pisliklerden elim sýyýrdým!..
27.09.2007/03.08
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.