SEVMEYİ BECEREMEDİK

Buz tuttu yüreklerimiz
Üþüdük
Önce ellerimiz
Sonra yüreklerimiz
Buzullaþtý yabancýlaþtý
Kendimize yabancýlaþmýþken henüz
Beden ayrý ruh ayrý gezerken
Sevgiyi sevilmeyi unuttuk
Yanlýþ mevsimlerde açan
Kardelen çiçekleriydik
Sevmeyi beceremedik...

Sevmeyi beceremedik...
Yaþamak istediklerimizi düþlerken
Yaþayamadýk yaþamýn koþuþturmasýndan
Iskaladýk aþký sevgiyi sevilmeyi
Belkide kaçýrdýk treni derken
Hüzün gemisinde savrulduk pupa yelken
Hayel sandýðýmýz duygular yaný baþýmýzda beklerken
Kaybolduk yabancý diyarlarda
Önce yüreðimize yaðdýrdýk karlarý
Sonra þiirlerimizde aradýk baharlarý
Tenha dehlizlerinde gezerken ruhumuzun
Önce kör karanlýklara rastlamadýk mý ?
Iþýðý ararken yüreðimizdeki perdeleri aralayamadýk
Ve bize en yakýn güneþe sýðýnmalýydýk
Yaþadýk yaþadýðýmýzý sanarak
Yaþlandýk yaþayamadýklarýmýzýn hüznüyle
Bir garip olduk bölündü yüreðimiz
Ana olduk eþ olduk sevgili olduk
Leyla olduk Aslý olduk Þirin olduk
Ne Mecnunu mutlu edebildik
Ne Keremi kurtarabildik yanmaktan
Ne de Ferhat’ýn deldiði daðlardan sular çaðýldaya bildi
Kurudu önce yürekler sonra topraklar
Sevmeyi beceremedik...

BEYHAN DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın: