Hayata Zaman sýzýntýsý içerisinde Hüznü koynunda beslemeyen Ýnsan anlat bana
Ýnan ki anlatamazsýn
Yok ki Ey sevdiðim
Mevsimler ömrü yangýn gibi sararken Yarýn Ve yarýn ötelerine Umut sunaðýnda karanlýk tohumlarý ekiliyor Kan düþüyor Ana rahmine konmamýþ ceninler üzerine Binlerce top mermileri yaðýyor Avuçlarýný gökyüzüne açmýþ çocuklarýn ellerine Çare dergâhýnda çaresizlik arayanlar Yama tutmaz bahanelerle ölüm kusuyor Masum sabilere Vakte susan zaman Çelik aðlarýný örüyor bak cýlýz bedenlere
Masumiyetini namusuna örtmüþ Ana kadýn Namahreme dokunmamýþ göðsünden Süt býrakýyor topraða Yer susuyor Gök susuyor Yýldýzlar düþerken aðan saçlarýna
Ey sevdiðim
Sitemim sana deðil Gün doðumlarýnda zamana yorgun düþen yüreðime
Ýnsaným Yaný baþýmda göklerden kan yaðarken yerlere Ýsyaným Çaresizliðimin içindeki acizliðime
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin AKSOYLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.