EL-MUÝZ izzet verir, has kullara mahsustur
Aziz kýlar onlarý, þefkat muhabbet gani,
Rabbin çizdiði yolda infak olmalý düstur
Ruh yücelir katýna, kimse olamaz mani.
MUZÝL zelil edici, zillete düþüren O
Hor ve hakir olmaktan sakýnmalý her insan
Uyma nefse þeytana, kullarý þaþýran o
Kalpler Hak’la dolmalý, Hakça olmalý lisan.
SEMÝ iþiten kulak gönüllerin sesini
Güzel düþün hoþ söyle, Onunla ol her zaman
Niyazýný duyan O, boþ etme nefesini
Sonra piþman olursun, mahþerde olmaz aman.
BASÝR gören gözüdür her olaný biteni
Karanlýkla aydýnlýk fark etmez onun için,
Hem görür hem iþitir ýssýz çölde yiteni
Günahlarý iþlerken gafil olman da niçin?
HAKEM hükmeden olur, hem de hikmet sahibi
Biz kullarýn sultaný Hüvel Baki O vardýr,
Þah damardan yakýndýr, yoktur onun naibi
Hikmetinden sual yok, seven kuluna yardýr.
ADL onun þanýndandýr, adaletin nirengi
Doðru ol hakký yeme, hisse al nefhasýndan,
Hem vebalin sevabýn mizanda olur dengi
Temiz çýk ecirle çýk hayatýn safhasýndan.
24.03.2012
H.Ýbrahim SAKARYA
Hüvel Baki: O ölümsüzdür.
Naip: Yardýmcý, vekil
Nefha: Güzel koku, esinti
Safha: Evre
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.