Aşkı Buldun İstanbul !

AÞKI BULDUN ÝSTANBUL!

Ey bahtýmýn güzeli, sen ki bir özge yârsýn,
Taþýn, topraðýn altýn, müjdelenmiþ diyarsýn,
Mehteran kös vuranda hayallere dalarsýn,
Ayasofya susalý hüzün doldun Ýstanbul...

Hani efendiliðin, hani irfan mektebin?
Talan etmiþ nâdanlar zarâfetin, edebin,
Gel beraber tutalým yakasýndan sebebin!
Hicabýndan sararýp soldun, soldun Ýstanbul...

Ben lehçemi kaybettim kim okur dîvânýný?
Ruhsuz binalar yaptýk, incittik Sinan’ýný,
Koynunda saklýyorsun Yavuz’un fermanýný,
Bakýp þanlý mâzîye saçýn yoldun Ýstanbul...

Hüdâyî’ye sorsunlar rüyamýn tabirini,
Sarsam gönül yarama Itrî’nin tekbirini,
Âsým’ýn nesli gülþen edecek âhirini,
Bu hoyratlýk yetiþir; çok yoruldun Ýstanbul...

Baðrýmda tâ ezelden attýðýn okun vardý,
Tarihte sana doðru bir kutlu akýn vardý,
Yolum nereye düþse, rüzgârda kokun vardý,
Susuz kalmýþ, açmamýþ gonca güldün Ýstanbul...

Niceler bîtap düþtü, can verdi eþiðinde,
Hep seni sayýkladý Fatih’in beþiðinde,
Pervâneler gibiydik Akþeyh’in ýþýðýnda,
Eyüp tâcýný giydin, sultan oldun Ýstanbul...

«Beldetün tayyibetün» Kur’ân’da ismin senin,
Bir sevda bayraðýdýr cihanda ismin senin,
Kucak açtýn, kýrmadýn hatýrýný kimsenin,
Boðazda dalgalanan destan oldun Ýstanbul...

Gördün, bir kuru kavga deðildi saltanatým,
Sende kemâle erdi sevgim, sözüm, sanatým,
Ve ezan seslerine kurulunca hayatým,
Burcunda hilâl olan aþký buldun Ýstanbul...

Sosyal Medyada Paylaşın: