Þýmarýk güvercinler fýsýldadý kulaðýma, yine hüzün
Yaralarýmdan öperek düþürdüler kanatlarýný
Bir zemheri kokusu yaladý saçlarýmý
Oysa ben hiç bir mevsime bu kadar borçlu kalmamýþtým
Paramparça ettim bildiðim bütün tebessümlerini
Aþk, simsiyah saçlarýndan çamurlar akýtýyordu
Ölümlü sevdalarýn her can çekiþinde
Kýymet bilmeyen bakýþlarýnýn
Harem-i ismetine iki büklüm süzülür göz yaþlarým
Aðladýðýmýn farkýna varmadan ýslatýrým yaðmurlarý
Ve bir yalnýzlýk serperim dað yamaçlarýna
Senin kokun bile yoktur
Rüzgara emanet edecek kadar
Özge masal sýcaklýðýnda üþürüm uykulardayken sen
Düþlerine hüzünlerden not býraktým yüreðine süresin diye
Gece yarýlarý somurtkan naralar eþliðinde
Pazarlýksýz geldi, yine hüzün
Çalýntý umutlarýn sokularak koynuna
Acýyý çok sevdi daha býyýðý terlemeyen bu gönül
Yorgun bir mevsimin sarýlarak bacaðýna
Gökyüzünden güneþi kazýyarak öpmek vardý alnýndan
Ama ben,
Oyuncaksýz çocuklar gibi sensizdim
Bilmiyorum þimdi
Günahlarýmý da sever misin þeytaný kýskanmadan ?
Gözyaþlarýmý sürgün ettiðin bir yaðmur ülkesinde aðlýyorum artýk ben
Yalancý baharlara sýrnaþarak
Ve boðularak kasavet dolu kadehlerde
Yine hüzün,
Yine, sitem uðurluyorum sýrtýna hasret örttüðüm güvercinlerle
Kaným hala sýcak
Ve gümüþ sýrmalý yanaðýný okþuyor
Yaþamaktan vazgeçiren gözlerine yemin olsun ki
---- aras -----
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.