Ömür demine katmýþlar katara,
Doðumla çýkmýþlar ilk gara,
Kör, topal anlak ve yaya,
Ömür adeta benzemiþ konvoya,,
Hayat öyle ki eklenir ardýn sýra,
Binenler oluyor yenidünyaya,
Arada inenleri asla hiç unutma,
Sonu gelmiyor ilerliyor kargaþa..
Bir istasyonda diðer istasyona,
Unutma yerini anlýyor olduðu mekana
Devam ediyor sevinç hüzün yaþama,
Ýnanan bilir sonunda ne olacaðýna..
Üç gündür ömür dediðimiz,
Merhamet, iyilik güzellik istediðimiz,
Bu gün olmazsa öbür gün gideceðiz,
Hayýrlý son için yaratana dua edeceðiz…
Ömür demi akýp gidiyor,
Gidenler ise geri gelmiyor,
Son yolculuða biletler kesiliyor,
Kapýlarda ecel nöbet bekliyor…
Son duraðý yaþamada ömür demi,
Kabul edelim gitmeden geleni,
O bilir bizim için en güzelini,
Durmadan verir, eksik etmez verdiklerini..
Ömür demi son bulmadan,
Dünyada olanlarýn hepsi yalan,
Ahrettir asýl olan mekan,
Dünya ile uðraþma oda olur yalan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.